Gmina Łęczyca leży w centrum Ziemi Łęczyckiej oraz dawnego województwa łęczyckiego, w którym z dawien dawna liczne dobra były w posiadaniu szlachty i Kościoła. Stąd też wiele wsi ma swe pradawne korzenie, sięgające nawet czasów średniowiecznych. Świadczyć o tym mogą różnorodne zapiski, dokumenty historyczne a także architektoniczne obiekty sakralne i świeckie, które przetrwały po dziś dzień, w lepszym lub gorszym stanie.

Wędrówkę po gminie Łęczyca rozpoczynamy od pobliskiej wsi – Topola Królewska.

W odległości 2 km na północ od Łęczycy (przy drodze krajowej  nr 1) znajduje się Topola Królewska, jedna z największych trzech wsi: Topola Królewska, Topola Szlachecka, Topola Proboszczowska.  To tu w roku 1836 utworzono szkołę gminną, gdzie nauczano ok. 70 dzieci. Obecnie budynek jest zamieszkały.  foto. 147, 149

W Topoli Królewskiej można natknąć się na jeszcze jeden dość stary budynek o konstrukcji drewnianej, który został wzniesiony przed II wojną światową. Do niedawna znajdował się na parterze miejscowy sklep spożywczy a piętro zajmowali lokatorzy. Obecnie niezamieszkały.


Nad wsią  (przy drodze nr 703 w kierunku Witoni i Kutna) góruje  kościół parafialny p. w. św. Bartłomieja, który został wzniesiony w 1711 r. na miejscu starego kościoła, również pod tym samym wezwaniem. Jest to obiekt drewniany o konstrukcji zrębowej, oszalowany, jednonawowy i orientowany. Sto lat później (w roku 1811)od strony zachodniej przedłużono nawę o jedno przęsło (murowane) i taki też jest jego obecny wygląd. Dodać należy, że  prezbiterium kościoła jest węższe i wielobocznie zamknięte, a po obu jego stronach znajdują się kaplica (od południa) i zakrystia (od północy).

W Topoli Królewskiej znajduje się jeszcze jeden kościół zbudowany ok. 1845 r. przez rodzinę Chrzanowskich z Zawady. Jest to kościół cmentarny p.w. św. Rocha, znajdujący się na pobliskim cmentarzu. Budowla orientowana, o konstrukcji zrębowej, wzniesiona z drewna  z dwuspadowym dachem kryty gontem. Kościół jest jednonawowy z dobudowaną nieco niższą zakrystią (od strony wschodniej).Warto również zaznaczyć, że w środku znajduje się barokowy ołtarz oraz krucyfiks z XVIII w.

Miejscowy cmentarz posiada jeszcze kilka innych zabytkowych obiektów, np. mogiła zbiorowa poległych we wrześniu 1939 r. w rejonie Topoli żołnierzy Wojska Polskiego, mogiła zbiorowa poległych w II wojnie światowej, rodzinny grób Kłobskich.

Po przeciwległej stronie kościoła p.w. św. Bartłomieja (przy drodze 703 w kierunku Witoni i Kutna) w Topoli jest wybudowany okazały budynek  - Gimnazjum im. Czesława Miłosza z halą sportową oraz niedawno oddanym do użytku obiektem rekreacyjno  - sportowym. Gimnazjum ściśle przylega do Samorządowej Szkoły Podstawowej im. Wł. Łokietka i stanowi jakby jednolity obiekt służący edukowaniu i wychowywaniu dzieci i młodzieży z obwodu gminy oraz ościennych miejscowości.

We wsi Błonie, leżącej 5 km na północny- zachód  od Łęczycy (przy drodze z Topoli Królewskiej do Grabowa) znajduje się parafialny kościół p.w. Najświętszego Serca Jezusowego. Został on wzniesiony w latach 1913 – 1916 (konsekrowany w 1923 r.) po tym, jak w roku 1913 spłonął drewniany kościół parafialny p.w. Wszystkich Świętych. Kościół zaprojektowany został przez architekta – Józefa Piusa Dziekońskiego. Jest to budowla wzniesiona na planie krzyża, neobarokowa, murowana, jednonawowa i orientowana. Wewnątrz kościoła dostrzegalne są: sklepienie gwieździste (w nawie, prezbiterium i w  absydach transeptu) oraz sklepienie kolebkowe (nad chórem i kruchtą). Nad całością kościoła dominuje wieża, która znajduje się w zachodniej części budowli.

W Błoniu usytuowany jest również budynek folwarczny z poł. XIX w., będący niegdyś własnością Wilhelma Orsettiego, a obecnie zasiedlony przez miejscowych mieszkańców. Budynek znajduje się w odległości ok. 2 km  na zachód od Zakładu Doświadczalnego. Jest on murowany, jednopiętrowy z zaadaptowanym poddaszem i naczółkowym dachem, usytuowany na planie prostokąta z gankiem wspartym parzystą liczbą kolumn (dwie) od podjazdu i tarasem od tyłu budowli.

We wsi Prądzew oddalonej 7 km na północny – wschód od Łęczycy  znajduje się odrestaurowany, zabytkowy dwór  z XX w. Budynek zlokalizowany jest w odległości niecałego kilometra na zachód od drogi Łęczyca – Kutno. Jest to budowla parterowa, drewniana (wzniesiona na podmurówce)  z gankiem pośrodku oraz  dwuspadowym dachem.

Nad wsią Siedlec (położoną ok. 6 km na północny – zachód od Łęczycy , przy drodze do Kłodawy) góruje parafialny kościół p. w. św. Marcina. Obiekt został wzniesiony w latach 1922 – 1930  (konsekrowany w 1922) wg projektu  prof. arch. Zdzisława Mączyńskiego. Kościół jest murowany, trójnawowy, nieorientowany, typu bazylikowego z cechami eklektycznymi i barokowo – renesansowymi, jak chociażby ołtarz główny- późnobarokowy. Widoczne są też dwie kaplice przylegające symetrycznie do prezbiterium a także wieża wzniesiona na planie kwadratu.

Na pobliskim cmentarzu znajduje się mogiła zbiorowa z czasów I wojny światowej z charakterystycznymi  krzyżami – czterema wykonanymi z drewna i trzema z metalu oraz mało czytelnymi tablicami nagrobkowymi.

W Siedlcu (w niewielkiej odległości naprzeciw parafialnego kościoła) znajduje się dwór w stylu eklektycznym, który został otoczony parkiem w stylu angielskim. Wzniesienie tej świeckiej budowli datowane jest na ok. 1880 r. , kiedy to właściciel majątku w Siedlcu – Łukasz Boetticher pobudował  tenże dwór wraz z zabudowaniami folwarcznymi . Najstarszym obiektem gospodarczym tego kompleksu jest murowany spichlerz położony obok dworu, który miał pełnić pierwotnie funkcje dworu aż do jego wybudowania. Obecnie dwór jest zamieszkały przez nowych właścicieli.

Siedlec ma jeszcze jedną dość zauważalną budowlę , znajdującą się między dworem eklektycznym a kościołem parafialnym. Jest  to murowany, dość okazały młyn z XX w. z naczółkowym dachem. Obecnie budynek  nie pełni swej pierwotnej roli i wystawiony jest na sprzedaż.

W odległości  9 km na zachód od Łęczycy położona jest wieś – Leźnica Mała. Tu znajduje się parafialny kościół p.w. Marii Magdaleny, wzniesiony w 1784 r. przez księdza Andrzeja Mniszewskiego (ówczesnego dziedzica wsi Leźnica Mała). Jest to kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, oszalowany, orientowany, jednonawowy z dwuspadowym dachem oraz dobudowaną w 1869 r. , murowaną kaplicą (od strony północnej). Warto zaznaczyć, że ta sakralna budowla znajduje się w  centrum wsi i otoczona jest starodrzewem, jak np. wiązem szypułkowym, który jest zarejestrowanym pomnikiem przyrody.

Wiejskie okolice charakteryzują się swoją obyczajowością, kulturą i urokliwością. Urzekają nas malownicze krajobrazy, kościółki i dworki, ale także stare pomniki nagrobne oraz przydrożne krzyże i kapliczki, które świetnie wpisują się w krajobraz polskiej wsi. Niewątpliwie tak też jest i na terenie naszej gminy, gdzie niemal na każdej wsi znajdziemy do kilku takich obiektów (kapliczek) stojących przy drogach lub domostwach miejscowych gospodarzy. Natomiast na parafialnych cmentarzach  spotkamy się z historią „zaklętą” w murach lub pomnikach. Wystarczy tylko dobrze się rozejrzeć, oddać  chwilowej zadumie i pamięci tych, co odeszli, by dostrzec jak wiele zostawili dla potomnych tego, co dzisiaj nazywamy historią.